Οι δυο καλοί οι φίλοι μου δε γράφουν πια τραγούδια
Ο ένας γουστάρει στη σιωπή να παίζει σαν παιδί
Κι είναι κι ο άλλος που αγαπώ
Είμαστε λέει λουλούδια που χουν φυτρώσει στον γκρεμό
Διάβολοι μαύροι, φτωχά αγγελούδια
Κι ερχόμαστε όλοι από μακριά κι ούτε στου δρόμου τα μισά
Μας βρήκε η σκοτεινή νυχτιά, θα βρούμε όμως τον δρόμο
κάποιοι κοιτάζουν πίσω τους, κι άλλοι μόνο μπροστά τους
Κάποιοι άλλοι ζούνε τη στιγμή, ωραίοι είναι κι αυτοί
Που πότε ψάχνουν για δουλειά, πότε φεύγουν στα «εράσμους»
κι όμως κρατάνε φυλακτά τα πιο τρυφερά τα τρελά όνειρα τους
Κι ερχόμαστε όλοι από μακριά κι ούτε στου δρόμου τα μισά
Μας βρήκε η σκοτεινή νυχτιά, θα βρούμε όμως τον δρόμο
Ερχόμαστε όλοι από μακριά
Γυρεύουμε το δρόμο
Εμείς του χάους η γενιά
Ψάχνουμε στα τυφλά
Μα έχουμε όλο τον καιρό
Είμαστε εμείς λουλούδια
Που έχουν φυτρώσει στον γκρεμό
Διάβολοι μαύροι φτωχά αγγελούδια
Κι ερχόμαστε όλοι από μακριά κι ούτε στου δρόμου τα μισά
Μας βρήκε η σκοτεινή νυχτιά, θα βρούμε όμως τον δρόμο
|
I dio kali i fíli mu de gráfun pia tragudia
O énas gustári sti siopí na pezi san pedí
Ki ine ki o állos pu agapó
Imaste léi luludia pu chun fitrósi ston gkremó
Diávoli mavri, ftochá angeludia
Ki erchómaste óli apó makriá ki ute stu drómu ta misá
Mas vríke i skotiní nichtiá, tha vrume ómos ton drómo
kápii kitázun píso tus, ki álli móno brostá tus
Kápii álli zune ti stigmí, orei ine ki afti
Pu póte psáchnun gia duliá, póte fevgun sta «erásmus»
ki ómos kratáne filaktá ta pio triferá ta trelá ónira tus
Ki erchómaste óli apó makriá ki ute stu drómu ta misá
Mas vríke i skotiní nichtiá, tha vrume ómos ton drómo
Erchómaste óli apó makriá
Girevume to drómo
Emis tu cháus i geniá
Psáchnume sta tiflá
Ma échume ólo ton keró
Imaste emis luludia
Pu échun fitrósi ston gkremó
Diávoli mavri ftochá angeludia
Ki erchómaste óli apó makriá ki ute stu drómu ta misá
Mas vríke i skotiní nichtiá, tha vrume ómos ton drómo
|