|
Αβοήθητη και μόνη
Μες τα χέρια σου ένα πιόνι
Που ότι θες εσύ το κάνεις
Κι όπου θες το πας
Στη ζωή σου εγώ κομπάρσος
Που το βρίσκεις τόσο θράσος
Και σ’ αυτούς που σ’ αγαπάνε
Τη πλάτη σου γυρνάς
Μα τελειώνει η υπομονή μου
Θα σε βγάλω απ’ τη ζωή μου
Όμως πριν σ’ εγκαταλείψω
Θέλω να σου πω
Ότι
Λυπάμαι για λογαριασμό σου
Και γι’ αυτό το φέρσιμο σου
Ήξερες όσο κανένας πώς να με πληγώνεις και
Να κάνεις πάντα το δικό σου
Να κοιτάς τον εαυτό σου
Ν’ αδιαφορείς για μένα
Και να προσπαθείς
Από εμένα ό,τι μπορέσεις
Να εκμεταλλευτείς
Μολυβένιο στρατιωτάκι
Στο δικό σου παιχνιδάκι
Ό,τι μου ζητήσεις κάνω
Δίχως να μιλώ
Μάταια για σένα ελπίζω
Κι όνειρα κοντά σου χτίζω
Πως μπορεί να μ’ αγαπήσεις
Όπως σ’ αγαπώ!
|
Avoíthiti ke móni
Mes ta chéria su éna pióni
Pu óti thes esí to kánis
Ki ópu thes to pas
Sti zoí su egó kobársos
Pu to vrískis tóso thrásos
Ke s’ aftus pu s’ agapáne
Ti pláti su girnás
Ma telióni i ipomoní mu
Tha se vgálo ap’ ti zoí mu
Όmos prin s’ egkatalipso
Thélo na su po
Όti
Lipáme gia logariasmó su
Ke gi’ aftó to férsimo su
Ήkseres óso kanénas pós na me pligónis ke
Na kánis pánta to dikó su
Na kitás ton eaftó su
N’ adiaforis gia ména
Ke na prospathis
Apó eména ó,ti borésis
Na ekmetalleftis
Molivénio stratiotáki
Sto dikó su pechnidáki
Ό,ti mu zitísis káno
Díchos na miló
Mátea gia séna elpízo
Ki ónira kontá su chtízo
Pos bori na m’ agapísis
Όpos s’ agapó!
|
