Η πόλη γκρίζα τα φώτα χαμηλά
Και ένα δάκρυ στο πρόσωπο κυλά
Κι η νύχτα απόψε στα μάτια μου ρωγμή
Ποια χέρια σ’ αγγίζουν
Ποιο χάδι ποιο κορμί;
Είσ’ ακόμα μια πληγή
Είσ’ αρρώστια μου κρυφή
Και σε θέλω κάθε νύχτα πιο πολύ
Είσ’ ακόμα μια πληγή
Είσ’ αρρώστια μου κρυφή
Δεν αντέχω μακριά σου ούτε στιγμή
Μ’ αγκαλιάζει το σκοτάδι
Στο κρεβάτι κάθε βράδυ
Και δε βλέπω το δικό σου ουρανό
Το μυαλό μου κύκλους κάνει
Το παράπονο με πιάνει
Που μ’ αφήνεις μ’ ένα όνειρο γυμνό
Μ’ αγκαλιάζει το σκοτάδι
Στο κρεβάτι κάθε βράδυ
Μια συγγνώμη δε σου φτάνει,τι να πω;
Και θα κάνω ό,τι ζητήσεις
Φτάνει μόνο να γυρίσεις
Τι σου φταίω που ακόμα σ’ αγαπώ;
Η βρύση στάζει μου κάνει συντροφιά
Στάλα-στάλα για σένα μου μιλά
Θολό το τζάμι το σώμα μου στεγνό
Και χάνομαι απόψε στης νύχτας τον καπνό
|
I póli gkríza ta fóta chamilá
Ke éna dákri sto prósopo kilá
Ki i níchta apópse sta mátia mu rogmí
Pia chéria s’ angizun
Pio chádi pio kormí;
Is’ akóma mia pligí
Is’ arróstia mu krifí
Ke se thélo káthe níchta pio polí
Is’ akóma mia pligí
Is’ arróstia mu krifí
Den antécho makriá su ute stigmí
M’ agkaliázi to skotádi
Sto kreváti káthe vrádi
Ke de vlépo to dikó su uranó
To mialó mu kíklus káni
To parápono me piáni
Pu m’ afínis m’ éna óniro gimnó
M’ agkaliázi to skotádi
Sto kreváti káthe vrádi
Mia singnómi de su ftáni,ti na po;
Ke tha káno ó,ti zitísis
Ftáni móno na girísis
Ti su fteo pu akóma s’ agapó;
I vrísi stázi mu káni sintrofiá
Stála-stála gia séna mu milá
Tholó to tzámi to sóma mu stegnó
Ke chánome apópse stis níchtas ton kapnó
|