Ας ήταν κάπου γραμμένο
έστω για απολογισμό
κάθε που χάνω το τρένο
πάντα βρίσκω ένα σταθμό
συνοδεύω τους άλλους και μένω
Μ’ αυτόν τον έρωτα που χρόνια αμέτρητα
δεν υποκρίνεται
για τ’αφιέρωμα της προσμονής
γι’ αυτόν τον έρωτα που απαραίτητα
κρατάει κι αμύνεται
ως το ξημέρωμα της πληρωμής
Ας ήταν κάπου γραμμένο
για να δείχνει αληθινό
όπου κι αν είπα πεθαίνω
βρήκα λόγο για να ζω
τυχερό κι ακριβά πληρωμένο
μα μένω
Μ’ αυτόν τον έρωτα που χρόνια αμέτρητα
δεν υποκρίνεται
για τ’αφιέρωμα της προσμονής
γι’ αυτόν τον έρωτα που απαραίτητα
κρατάει κι αμύνεται
ως το ξημέρωμα της πληρωμής
|
As ítan kápu gramméno
ésto gia apologismó
káthe pu cháno to tréno
pánta vrísko éna stathmó
sinodevo tus állus ke méno
M’ aftón ton érota pu chrónia amétrita
den ipokrínete
gia t’afiéroma tis prosmonís
gi’ aftón ton érota pu aparetita
kratái ki amínete
os to ksiméroma tis pliromís
As ítan kápu gramméno
gia na dichni alithinó
ópu ki an ipa petheno
vríka lógo gia na zo
ticheró ki akrivá pliroméno
ma méno
M’ aftón ton érota pu chrónia amétrita
den ipokrínete
gia t’afiéroma tis prosmonís
gi’ aftón ton érota pu aparetita
kratái ki amínete
os to ksiméroma tis pliromís
|