Ψεύτικα χάδια στο σώμα μου αφήνεις
Μα της καρδιάς μου τη δίψα δεν τη σβήνεις
Αλλιώς μιλάει το σώμα σου, η αγκαλιά, το βλέμμα
Μου λένε πως κι αν είσαι εδώ είναι ένα ψέμα
Ποιος αντέχει τον καιρό μ’ έναν έρωτα εχθρό;
Δε μας έμεινε ψυχή για να σωθούμε
Ποιος αντέχει τον καιρό μ’ έναν έρωτα εχθρό;
Μη ζητάς απ’ την αρχή ν’ αγαπηθούμε
Ψεύτικα λόγια στα χείλη σου ανασαίνουν
Μα το παράπονο που έχω δεν το παίρνουν
Και τώρα που ξημέρωσε, τα χρόνια σαν φαντάροι
Μιαν έξοδο απ’ τη σχέση μας ζητούν σαν χάρη
Ποιος αντέχει τον καιρό μ’ έναν έρωτα εχθρό;
Δε μας έμεινε ψυχή για να σωθούμε
Ποιος αντέχει τον καιρό μ’ έναν έρωτα εχθρό;
Μη ζητάς απ’ την αρχή ν’ αγαπηθούμε
|
Pseftika chádia sto sóma mu afínis
Ma tis kardiás mu ti dípsa den ti svínis
Alliós milái to sóma su, i agkaliá, to vlémma
Mu léne pos ki an ise edó ine éna pséma
Pios antéchi ton keró m’ énan érota echthró;
De mas émine psichí gia na sothume
Pios antéchi ton keró m’ énan érota echthró;
Mi zitás ap’ tin archí n’ agapithume
Pseftika lógia sta chili su anasenun
Ma to parápono pu écho den to pernun
Ke tóra pu ksimérose, ta chrónia san fantári
Mian éksodo ap’ ti schési mas zitun san chári
Pios antéchi ton keró m’ énan érota echthró;
De mas émine psichí gia na sothume
Pios antéchi ton keró m’ énan érota echthró;
Mi zitás ap’ tin archí n’ agapithume
|