Μ’ έναν σχισμένο χάρτη
στο πιο ψηλό κατάρτι
χαμένος μες στα κύματα.
Σ’ ένα παλιό καράβι
στεριά ζητούσε να βρει
να θάψει όλα τα κρίματα.
Τον άνεμο ρωτάει
που ήταν και που πάει
κι αυτός δεν αποκρίθηκε.
Το χέρι του κοιτάζει,
τη μοίρα του διαβάζει,
γέλασε και λυπήθηκε.
Μ’ έναν σχισμένο χάρτη
ψηλά σαν τον αντάρτη
στάθηκε και αγνάντεψε
τη γη χωρίς ελπίδα,
την ξενιτιά πατρίδα
που τη χαρά δεν άντεξε.
Τον ουρανό ρωτάει
ποιος ήταν και που πάει
μα εκείνος δεν του μίλησε.
Το χέρι του κοιτάζει,
τη μοίρα του διαβάζει,
σκύβει το χώμα φίλησε.
|
M’ énan schisméno chárti
sto pio psiló katárti
chaménos mes sta kímata.
S’ éna palió karávi
steriá zituse na vri
na thápsi óla ta krímata.
Ton ánemo rotái
pu ítan ke pu pái
ki aftós den apokríthike.
To chéri tu kitázi,
ti mira tu diavázi,
gélase ke lipíthike.
M’ énan schisméno chárti
psilá san ton antárti
státhike ke agnántepse
ti gi chorís elpída,
tin ksenitiá patrída
pu ti chará den ántekse.
Ton uranó rotái
pios ítan ke pu pái
ma ekinos den tu mílise.
To chéri tu kitázi,
ti mira tu diavázi,
skívi to chóma fílise.
|