Στα όχι δεν τολμώ αλήθεια πια να πω
Στο ψέμα μου ζητώ βοήθεια
Τα όχι σου σιωπή το τέλος πριν να ’ρθεί
Δε γίνεται η αρχή συνήθεια .
Ξέρω ότι με πρόδωσε, αλύπητα με σκότωσε
Τα όχι και τα ναι μου, μόνος μου εγώ.
Μ’ ενοχλεί ο εαυτός μου, με μπερδεύει
Πόσο εύκολα μπορεί να σε λατρεύει
Πόσο δύσκολα τα λάθη σου τα ξέχασα.
Μ’ ενοχλεί το φέρσιμο σου, με σκοτώνει
Τόσο γρήγορα το βλέμμα σου με λιώνει
Πόσο άργησα να νιώσω ότι σ’ έχασα
Τα ναι και η ψύχη πεθαίνουν για ζωή
Μα δε χωράνε πια στο σώμα
Τα ναι σου μια βροχή ελπίδα από γυαλί
Που βούλιαξε και αυτή στο χώμα.
Ξέρω ότι με πρόδωσε, αλύπητα με σκότωσε
Τα όχι και τα ναι μου, μόνος μου εγώ.
Μ’ ενοχλεί ο εαυτός μου, με μπερδεύει
Πόσο εύκολα μπορεί να σε λατρεύει
Πόσο δύσκολα τα λάθη σου τα ξέχασα.
Μ’ ενοχλεί το φέρσιμο σου, με σκοτώνει
Τόσο γρήγορα το βλέμμα σου με λιώνει
Πόσο άργησα να νιώσω ότι σ’ έχασα
|
Sta óchi den tolmó alíthia pia na po
Sto pséma mu zitó voíthia
Ta óchi su siopí to télos prin na ’rthi
De ginete i archí siníthia .
Kséro óti me pródose, alípita me skótose
Ta óchi ke ta ne mu, mónos mu egó.
M’ enochli o eaftós mu, me berdevi
Póso efkola bori na se latrevi
Póso dískola ta láthi su ta kséchasa.
M’ enochli to férsimo su, me skotóni
Tóso grígora to vlémma su me lióni
Póso árgisa na nióso óti s’ échasa
Ta ne ke i psíchi pethenun gia zoí
Ma de choráne pia sto sóma
Ta ne su mia vrochí elpída apó gialí
Pu vuliakse ke aftí sto chóma.
Kséro óti me pródose, alípita me skótose
Ta óchi ke ta ne mu, mónos mu egó.
M’ enochli o eaftós mu, me berdevi
Póso efkola bori na se latrevi
Póso dískola ta láthi su ta kséchasa.
M’ enochli to férsimo su, me skotóni
Tóso grígora to vlémma su me lióni
Póso árgisa na nióso óti s’ échasa
|