|
Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό
έψαχνα να ονειρευτώ κάτι δικό μου
Είχα τα μάτια μου κλειστά
πάλευα μέσα στη φωτιά τον εαυτό μου
Μα έγιν’ η σκέψη φυλακή
γίναν χιλιάδες τα γιατί μες το μυαλό μου
Κι είπα να φύγω να σωθώ
να κάνω κάτι πια κι εγώ για το καλό μου
Είπα να φύγω
ν’ αλλάξω δρόμο στην καρδιά
Είπα να φύγω
να μην πονάω άλλο πια
Μα που να πάω
που σ’ αγαπώ τόσο πολύ
Μα που να πάω
αφού είσαι όλη μου η ζωή
Σε μια παραίσθηση τρελή
έψαχνα λόγο κι αφορμή στον πανικό μου
Να βρω τον τρόπο να σου πω
πως έπαψα να αγαπώ τον εαυτό μου
Μα εσύ δεν ήσουν εκεί
μιλούσα μόνος στη σιωπή με τον καημό μου
Κι είπα να φύγω να σωθώ
να κάνω κάτι πια κι εγώ για το καλό μου
|
S’ éna domátio skotinó
épsachna na onireftó káti dikó mu
Icha ta mátia mu klistá
páleva mésa sti fotiá ton eaftó mu
Ma égin’ i sképsi filakí
ginan chiliádes ta giatí mes to mialó mu
Ki ipa na fígo na sothó
na káno káti pia ki egó gia to kaló mu
Ipa na fígo
n’ allákso drómo stin kardiá
Ipa na fígo
na min ponáo állo pia
Ma pu na páo
pu s’ agapó tóso polí
Ma pu na páo
afu ise óli mu i zoí
Se mia paresthisi trelí
épsachna lógo ki aformí ston panikó mu
Na vro ton trópo na su po
pos épapsa na agapó ton eaftó mu
Ma esí den ísun eki
milusa mónos sti siopí me ton kaimó mu
Ki ipa na fígo na sothó
na káno káti pia ki egó gia to kaló mu
|
