Όπως ανοίγει ένα παράθυρο στο φως
κι έρχεται ο ήλιος να διαλύσει το σκοτάδι,
ήρθες στον κόσμο μου σαν άγνωστος θεός
κι όλα γινήκανε ζωή μ’ ένα σου χάδι.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα
το `χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα,
δώσ’ μου τ’ αθάνατο νερό για να πλυθώ.
Όπως η θάλασσα ξεπλένει τις στεριές
και στη γαλήνη μας πηγαίνει η τρικυμία,
ήρθες κι αυτά που με πληγώναν γίναν χτες
όλες οι αγάπες μου με σένα γίναν μία.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα
το `χεις γραμμένο αν τον χάσω να χαθώ.
Μάγισσα μοίρα, φωτιά κι αρμύρα,
δώσ’ μου τ’ αθάνατο νερό για να πλυθώ.
|
Όpos anigi éna paráthiro sto fos
ki érchete o ílios na dialísi to skotádi,
írthes ston kósmo mu san ágnostos theós
ki óla giníkane zoí m’ éna su chádi.
Mágissa mira, fotiá ki armíra
to `chis gramméno an ton cháso na chathó.
Mágissa mira, fotiá ki armíra,
dós’ mu t’ athánato neró gia na plithó.
Όpos i thálassa ksepléni tis steriés
ke sti galíni mas pigeni i trikimía,
írthes ki aftá pu me pligónan ginan chtes
óles i agápes mu me séna ginan mía.
Mágissa mira, fotiá ki armíra
to `chis gramméno an ton cháso na chathó.
Mágissa mira, fotiá ki armíra,
dós’ mu t’ athánato neró gia na plithó.
|