|
Ποιος πονάει να μην πονάς
Ποιος προσμένει πάντα για να πας
Ποιος τρομάζει πάντα μη χαθείς
Και ποτέ στο φόβο μην κρυφτείς
Όταν πέφτω γίνεται ευχή
Και κλειδί για κάθε φυλακή
Κάθε νύχτα κλείνει μια ρωγμή
Και στο φως αφήνει ένα φιλί
Γέλα
κι έλα
Πες μου
Πως μπορεί
Στο τέλος ίσως την αρχή να δει
Στης αγάπης την Ανατολή
Εκεί ο χρόνος είναι αρκετός
Να ξεδιψάσει η ψυχή στο φως
Γέλα
Κι έλα
Πες μου
Πως μπορεί
Γέλα
Κι έλα
Γέλα
Ναι μπορεί
|
Pios ponái na min ponás
Pios prosméni pánta gia na pas
Pios tromázi pánta mi chathis
Ke poté sto fóvo min kriftis
Όtan péfto ginete efchí
Ke klidí gia káthe filakí
Káthe níchta klini mia rogmí
Ke sto fos afíni éna filí
Gela
ki éla
Pes mu
Pos bori
Sto télos ísos tin archí na di
Stis agápis tin Anatolí
Eki o chrónos ine arketós
Na ksedipsási i psichí sto fos
Gela
Ki éla
Pes mu
Pos bori
Gela
Ki éla
Gela
Ne bori
|
