|
Πες μου, μάνα, πες μου
αν μ’ έχεις πεθυμήσει,
φλόγα, μάνα, φλόγα
που κάποτε θα σβήσει
και θα χαθεί, και θα χαθεί
Κι ό,τι κουράγιο μου ‘χει μείνει θα χαθεί
κι αυτή η κλωστή που με κρατάει θα κοπεί.
Λιώνω, μάνα, λιώνω μα δε θέλω να σου γράψω
το δικό μου πόνο μέσα μου θα θάψω.
Και θα χαθώ, και θα χαθώ
σ’ αυτό τον κόσμο τον καλό που μου ‘ταζες παιδί
σ’ αυτό τον κόσμο τον καλό που μου ‘χες πει
μέσα στα ψέματά σου μάνα θα χαθώ
μέσα στα ψέματα που με ‘μαθες να ζω.
Ένας πικρός καφές έγινε η ζωή μου
ένα δυάρι είναι η φυλακή μου
πόσο ξένη μου είναι αυτή η πόλη
άνθρωποι χιλιάδες μα τόσο μόνοι.
Πες μου, μάνα, πες μου
αν μ’ έχεις πεθυμήσει,
φλόγα, μάνα, φλόγα
που κάποτε θα σβήσει.
Ένας πικρός καφές έγινε η ζωή μου
ένα δυάρι είναι η φυλακή μου
πόσο ξένη μου είναι αυτή η πόλη
άνθρωποι χιλιάδες μα τόσο μόνοι, τόσο μόνοι
|
Pes mu, mána, pes mu
an m’ échis pethimísi,
flóga, mána, flóga
pu kápote tha svísi
ke tha chathi, ke tha chathi
Ki ó,ti kurágio mu ‘chi mini tha chathi
ki aftí i klostí pu me kratái tha kopi.
Lióno, mána, lióno ma de thélo na su grápso
to dikó mu póno mésa mu tha thápso.
Ke tha chathó, ke tha chathó
s’ aftó ton kósmo ton kaló pu mu ‘tazes pedí
s’ aftó ton kósmo ton kaló pu mu ‘ches pi
mésa sta psématá su mána tha chathó
mésa sta psémata pu me ‘mathes na zo.
Έnas pikrós kafés égine i zoí mu
éna diári ine i filakí mu
póso kséni mu ine aftí i póli
ánthropi chiliádes ma tóso móni.
Pes mu, mána, pes mu
an m’ échis pethimísi,
flóga, mána, flóga
pu kápote tha svísi.
Έnas pikrós kafés égine i zoí mu
éna diári ine i filakí mu
póso kséni mu ine aftí i póli
ánthropi chiliádes ma tóso móni, tóso móni
|
