|
Μικρός σαν μάντης έψαχνα
τα επόμενά μου χρόνια
Μεγάλωσα και μου ‘λειπαν
οι αλάνες και τ’ αλώνια
Αφήνοντας να χάνεται
για πάντα το παρόν
αδιάφορα ξοδεύτηκα
σε μέλλον παρελθόν
Όπου καράβια θάλασσα
όπου αμμουδιά γιαλός
Θυμάται όσα πέρασε
κι ότι έρχεται καπνός
Χιόνι ο χρόνος σαν σεντόνι
σε σκεπάζει μια στιγμή
σας χαμογελάει και λιώνει
μένει η αλήθεια σου γυμνή
Μα είν’ η μνήμη βάλσαμο
σαν τις βροχές του Μάρτη
Κι αφήνει τα σημάδια της
πάνω στης Γης το χάρτη
|
Mikrós san mántis épsachna
ta epómená mu chrónia
Megálosa ke mu ‘lipan
i alánes ke t’ alónia
Afínontas na chánete
gia pánta to parón
adiáfora ksodeftika
se méllon parelthón
Όpu karávia thálassa
ópu ammudiá gialós
Thimáte ósa pérase
ki óti érchete kapnós
Chióni o chrónos san sentóni
se skepázi mia stigmí
sas chamogelái ke lióni
méni i alíthia su gimní
Ma in’ i mními válsamo
san tis vrochés tu Márti
Ki afíni ta simádia tis
páno stis Gis to chárti
|
