|
Δώσ’ μου να πιω, να πιω λίγο νερό,
κι ίσως να σβήσω, να σβήσω τον καημό,
σαν μαραμένο λουλούδι μοιάζω να `μαι,
ποιος με πότιζε, τώρα δεν το θυμάμαι.
Μανουσάκι, μανουσάκι
μοιάζω να `μαι στ’ αεράκι,
τριαντάφυλλο στον κήπο
στης καρδιάς τον πρώτο χτύπο.
Δώσ’ μου να πιω, να πιω λίγο κρασί,
αφού μ’ αρνήθηκες, μ’ αρνήθηκες κι εσύ,
σαν όνειρο που φεύγει μοιάζω να `μαι,
ποιος με ξύπνησε, τώρα δεν το θυμάμαι.
Μανουσάκι, μανουσάκι
μοιάζω να `μαι στ’ αεράκι,
τριαντάφυλλο στον κήπο
στης καρδιάς τον πρώτο χτύπο.
|
Dós’ mu na pio, na pio lígo neró,
ki ísos na svíso, na svíso ton kaimó,
san maraméno luludi miázo na `me,
pios me pótize, tóra den to thimáme.
Manusáki, manusáki
miázo na `me st’ aeráki,
triantáfillo ston kípo
stis kardiás ton próto chtípo.
Dós’ mu na pio, na pio lígo krasí,
afu m’ arníthikes, m’ arníthikes ki esí,
san óniro pu fevgi miázo na `me,
pios me ksípnise, tóra den to thimáme.
Manusáki, manusáki
miázo na `me st’ aeráki,
triantáfillo ston kípo
stis kardiás ton próto chtípo.
|
