Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού
Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουΐζα και βασιλικό,
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ
Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί,
το περιβόλι με τ’ αστέρια,
και το πηγάδι το βαθύ
Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ’ ουρανού
και ν’ ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού
Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού
|
Marína prásino mu astéri
Marína fos tu avgerinu
Marína mu ágrio peristéri
ke kríno tu kalokeriu
Dóse mu diósmo na miríso,
luΐza ke vasilikó,
mazí m’ aftá na se filíso,
ke ti na protothimithó
Ti vrísi me ta peristéria,
ton archangélon to spathí,
to perivóli me t’ astéria,
ke to pigádi to vathí
Tis níchtes pu se sergianusa,
stin álli ákri t’ uranu
ke n’ anevenis se thorusa,
san adelfí tu avgerinu
Marína prásino mu astéri
Marína fos tu avgerinu
Marína mu ágrio peristéri
ke kríno tu kalokeriu
|