Μας χωρίζουν οι σκέψεις που κάνουμε,
εισ’ αλλού εσύ κι αλλού εγώ.
Μας χωρίζουν οι τρίτοι και χάνουμε
Ό,τι έχουμε εσύ κι εγώ.
Και δεν είναι πολλά,
όσα έχουμε εμείς.
Μια στιγμή συντροφιά,
δέκα ώρες σιωπής.
Μας χωρίζουν στοιχειά της ζωής…
Μας χωρίζουν στοιχειά της ζωής…
Μας χωρίζουν τα θέλω που νιώθουμε,
όταν θες εσύ, δε θέλω εγώ.
Μας χωρίζουν τα χρόνια που χάνουμε,
όσα έχουμε εσύ κι εγώ.
Μας χωρίζει το κάθε μας ένωμα,
μας ενώνει όμως ο χωρισμός.
Μας χωρίζει ο κόσμος ανάμεσα,
κι ας κουνώ το χέρι ο φτωχός.
|
Mas chorízun i sképsis pu kánume,
is’ allu esí ki allu egó.
Mas chorízun i tríti ke chánume
Ό,ti échume esí ki egó.
Ke den ine pollá,
ósa échume emis.
Mia stigmí sintrofiá,
déka óres siopís.
Mas chorízun stichiá tis zoís…
Mas chorízun stichiá tis zoís…
Mas chorízun ta thélo pu nióthume,
ótan thes esí, de thélo egó.
Mas chorízun ta chrónia pu chánume,
ósa échume esí ki egó.
Mas chorízi to káthe mas énoma,
mas enóni ómos o chorismós.
Mas chorízi o kósmos anámesa,
ki as kunó to chéri o ftochós.
|