Μοιάζω με το δέντρο εκείνο
που πληγώνουνε κι ανθίζει,
άσπρο δάκρυ σαν το κρίνο
απ’ το σώμα μου δακρύζει,
μοιάζω με το δέντρο εκείνο
που πληγώνουνε κι ανθίζει.
Μαστιχόδεντρο και κρίνο
Άγιο Μύρο και λιβάνι
ποιος αγάπησε να γιάνει.
Που σκορπάει την ευωδιά του
και στο χώμα που θα γείρει
κι ας κεντήσαν την καρδιά του
μ’ ασημένιο κεντητήρι,
που σκορπάει την ευωδιά του
και στο χώμα που θα γείρει.
Μαστιχόδεντρο και κρίνο
Άγιο Μύρο και λιβάνι
ποιος αγάπησε να γιάνει.
Μοιάζω με το δέντρο εκείνο
που το σώμα του αγιάζει,
απ’ το δάκρυ του που τρέχει
απ’ το μόσκο του που στάζει,
μοιάζω με το δέντρο εκείνο
που το σώμα του αγιάζει.
Μαστιχόδεντρο και κρίνο
Άγιο Μύρο και λιβάνι
ποιος αγάπησε να γιάνει.
|
Miázo me to déntro ekino
pu pligónune ki anthízi,
áspro dákri san to kríno
ap’ to sóma mu dakrízi,
miázo me to déntro ekino
pu pligónune ki anthízi.
Mastichódentro ke kríno
Άgio Míro ke liváni
pios agápise na giáni.
Pu skorpái tin evodiá tu
ke sto chóma pu tha giri
ki as kentísan tin kardiá tu
m’ asiménio kentitíri,
pu skorpái tin evodiá tu
ke sto chóma pu tha giri.
Mastichódentro ke kríno
Άgio Míro ke liváni
pios agápise na giáni.
Miázo me to déntro ekino
pu to sóma tu agiázi,
ap’ to dákri tu pu tréchi
ap’ to mósko tu pu stázi,
miázo me to déntro ekino
pu to sóma tu agiázi.
Mastichódentro ke kríno
Άgio Míro ke liváni
pios agápise na giáni.
|