Ένα κέρμα με δυο όψεις
ήταν η αγάπη σου
Όταν πάνω το πετούσα
έπεφτε για πάρτη σου
Στα δεσμά του έρωτά σου
μόνος θυσιάστηκα
ψεύτικη η αγκαλιά σου
κρίμα που σ’ αγάπησα
Ματωμένα χείλη
και θλιμμένα μάτια
κρύσταλλα έχουν γίνει
χίλια σ’ αγαπώ
Ματωμένα χείλη
κι όνειρα κομμάτια
σκόρπισε η ψυχή μου
πως να γιατρευτώ
Ένα δάκρυ μες στα μάτια
μοναξιά ζωγράφισε
και του χωρισμού ο πόνος
τώρα με γονάτισε
Την ψυχή και το κορμί μου
όλα σου τα χάρισα
δυστυχώς εγώ για μένα
τίποτα δεν κράτησα
|
Έna kérma me dio ópsis
ítan i agápi su
Όtan páno to petusa
épefte gia párti su
Sta desmá tu érotá su
mónos thisiástika
pseftiki i agkaliá su
kríma pu s’ agápisa
Matoména chili
ke thlimména mátia
krístalla échun gini
chília s’ agapó
Matoména chili
ki ónira kommátia
skórpise i psichí mu
pos na giatreftó
Έna dákri mes sta mátia
monaksiá zográfise
ke tu chorismu o pónos
tóra me gonátise
Tin psichí ke to kormí mu
óla su ta chárisa
distichós egó gia ména
típota den krátisa
|