Ούτε μια ρυτίδα σου θα γράφει τ’ όνομά μου
Ούτε σε μι’ αγρύπνια σου εμένα θα σκεφτείς
Αν μ’ έβλεπες σ’ αυτή την κατρακύλα
Παρ’ όλη την ξεφτίλα θα ήθελα να ’ρθεις
Ούτε που θυμάσαι τη μάρκα που καπνίζω
Κι ας μην ξεχωρίζω εσένα απ’ το Θεό
Αν ήξερες πόσο πονάει η ζήλια
Θα έτρεχες με χίλια για λίγο να σε δω
Μαζί
Αλλιώς το είχα συνηθίσει
Μ’ εσένα είχα σκηνοθετήσει
Όλη μου τη ζωή
Μαζί
Όταν σε είχα συναντήσει
Είχε η καρδιά αλλαξοπιστήσει
Και ήθελε μαζί
Λέω στον καθρέφτη μου πως είμαι ένας καημένος
Που περιμένει άδικα κι αυτός τι να μου πει
Το μέγεθος σε κάθε προδοσία
Σημαίνει στην ουσία πόσο έχεις φιληθεί
|
Oíte mia ritída su tha gráfi t’ ónomá mu
Oíte se mi’ agrípnia su eména tha skeftis
An m’ évlepes s’ aftí tin katrakíla
Par’ óli tin kseftíla tha íthela na ’rthis
Oíte pu thimáse ti márka pu kapnízo
Ki as min ksechorízo eséna ap’ to Theó
An íkseres póso ponái i zília
Tha étreches me chília gia lígo na se do
Mazí
Alliós to icha sinithísi
M’ eséna icha skinothetísi
Όli mu ti zoí
Mazí
Όtan se icha sinantísi
Iche i kardiá allaksopistísi
Ke íthele mazí
Léo ston kathréfti mu pos ime énas kaiménos
Pu periméni ádika ki aftós ti na mu pi
To mégethos se káthe prodosía
Simeni stin usía póso échis filithi
|