Ένα ποτάμι, ένας ποταμός,
είναι η αγάπη, είναι κι ο καημός,
μες στα νερά του, νερά του ποταμού
έπεσε ένα αστέρι, αστέρι τ’ ουρανού.
Ένα ποτάμι είναι χωρισμός,
σβήνει η αγάπη μα όχι κι ο καημός.
Σ’ ένα γεφύρι, κάπου, μακρινό,
έκλαψα για σένα κάποιο δειλινό,
τα δάκρυά μου τα πήρε ο ποταμός,
πήρες τη χαρά μου κι έμειν’ ο καημός.
Ένα ποτάμι είναι χωρισμός,
σβήνει η αγάπη μα όχι κι ο καημός.
Ένα πουλάκι είσαι, ζωηρό,
πέταξες μακριά μου και που να σε βρω,
έριξα πέτρα μες στον ποταμό,
να `χεις για σημάδι, για τον γυρισμό.
Ένα ποτάμι είναι χωρισμός,
σβήνει η αγάπη μα όχι κι ο καημός.
|
Έna potámi, énas potamós,
ine i agápi, ine ki o kaimós,
mes sta nerá tu, nerá tu potamu
épese éna astéri, astéri t’ uranu.
Έna potámi ine chorismós,
svíni i agápi ma óchi ki o kaimós.
S’ éna gefíri, kápu, makrinó,
éklapsa gia séna kápio dilinó,
ta dákriá mu ta píre o potamós,
píres ti chará mu ki émin’ o kaimós.
Έna potámi ine chorismós,
svíni i agápi ma óchi ki o kaimós.
Έna puláki ise, zoiró,
pétakses makriá mu ke pu na se vro,
ériksa pétra mes ston potamó,
na `chis gia simádi, gia ton girismó.
Έna potámi ine chorismós,
svíni i agápi ma óchi ki o kaimós.
|