Άτιμη ζωή μπαμπέσσα, μία έξω δέκα μέσα,
έγια μόλα έγια λέσα για,
δε γουστάρω να σε ξέρω, δε μετράς να υποφέρω,
βάζω τώρα τα φτερά μου, όλα τα όνειρά μου,
τα αστραφτερά μου, χάρισμά σου η σκουριά.
Με καραβάκι γυάλινο θα πάω να βγω στην Κάλυμνο
να μη σε βλέπω πια,
χίλιες φορές μονάχη μου, στον ουρανό η μάχη μου
και όρτσα τα πανιά.
Άτιμη ζωή μπαμπέσσα, μου `κανες την πριγκηπέσσα,
έγια μόλα έγια λέσα για,
τέρμα τα ψηλά καπέλα, ζήτω η δόξα και η τρέλα,
ρίχνω τώρα την πενιά μου και τη μπετονιά μου
για την αφεντιά μου, ψάχνε εσύ για σιγουριά.
Με καραβάκι γυάλινο θα πάω να βγω στην Κάλυμνο
να μη σε βλέπω πια,
χίλιες φορές μονάχη μου, στον ουρανό η μάχη μου
και όρτσα τα πανιά.
|
Άtimi zoí babéssa, mía ékso déka mésa,
égia móla égia lésa gia,
de gustáro na se kséro, de metrás na ipoféro,
vázo tóra ta fterá mu, óla ta ónirá mu,
ta astrafterá mu, chárismá su i skuriá.
Me karaváki giálino tha páo na vgo stin Kálimno
na mi se vlépo pia,
chílies forés monáchi mu, ston uranó i máchi mu
ke órtsa ta paniá.
Άtimi zoí babéssa, mu `kanes tin prigkipéssa,
égia móla égia lésa gia,
térma ta psilá kapéla, zíto i dóksa ke i tréla,
ríchno tóra tin peniá mu ke ti betoniá mu
gia tin afentiá mu, psáchne esí gia siguriá.
Me karaváki giálino tha páo na vgo stin Kálimno
na mi se vlépo pia,
chílies forés monáchi mu, ston uranó i máchi mu
ke órtsa ta paniá.
|