Πόσο μ’ αρέσει ρε ζωή
Τραγούδια να σου γράφω
Και όσα πέρασα μικρή
Να σου τα περιγράφω
Από μικρή δεν ήθελα
Γράμματα να μαθαίνω
Και βούταγα στα κύματα
Ταξίδια να πηγαίνω
Με μάλωνε ο πατέρας μου
Που πήγαινα σεργιάνι
Κι η μάνα πληγωνότανε
Και μου ‘φτιαχνε λιμάνι
Μα εγώ σημαία σήκωσα
Από μικρή δικιά μου
Και μόνη μου κυνήγησα
Να βρω τα όνειρά μου
Προς άγνωστη κατεύθυνση
Ερχόμενη απ’ τη Σμύρνη
Μία γενιά πριν από μας
Σημάδια να αφήνει
Αυτούς τους σύγχρονους καιρούς
Δεν τους καταλαβαίνω
Εγώ παιδάκι ήμουνα
Και έτσι παραμένω
|
Póso m’ arési re zoí
Tragudia na su gráfo
Ke ósa pérasa mikrí
Na su ta perigráfo
Apó mikrí den íthela
Grámmata na matheno
Ke vutaga sta kímata
Taksídia na pigeno
Me málone o patéras mu
Pu pígena sergiáni
Ki i mána pligonótane
Ke mu ‘ftiachne limáni
Ma egó simea síkosa
Apó mikrí dikiá mu
Ke móni mu kinígisa
Na vro ta ónirá mu
Pros ágnosti katefthinsi
Erchómeni ap’ ti Smírni
Mía geniá prin apó mas
Simádia na afíni
Aftus tus sígchronus kerus
Den tus katalaveno
Egó pedáki ímuna
Ke étsi paraméno
|