|
Εσύ απομακρύνεσαι κι εγώ για να σε φτάσω
τους δρόμους που σε παίρνουνε στιγμή δε θα διστάσω
να τους τραβήξω σαν χαλί και να σε φέρω πίσω
κι όσα έχεις κάνει στο φιλί να σου τα συγχωρήσω
Με νίκησε η ανάγκη μου να ζω για σένα μόνο
δε λύγισε η αγάπη μου αψήφισε τον πόνο
αγάπη σαν το βράχο μακριά σου δεν υπάρχω
Εσύ απομακρύνεσαι κι εγώ τα χέρια ανοίγω
κι η σκιά μου απλώνεται για να σ’αγγίξει λίγο
Μα ούτε αυτό σε συγκινεί την πλάτη μου γυρίζεις
όμως διαθέτω υπομονή που εσύ δε τη γνωρίζεις
Με νίκησε η ανάγκη μου να ζω για σένα μόνο
δε λύγισε η αγάπη μου αψήφισε τον πόνο
αγάπη σαν το βράχο μακριά σου δεν υπάρχω
|
Esí apomakrínese ki egó gia na se ftáso
tus drómus pu se pernune stigmí de tha distáso
na tus travíkso san chalí ke na se féro píso
ki ósa échis káni sto filí na su ta sigchoríso
Me níkise i anágki mu na zo gia séna móno
de lígise i agápi mu apsífise ton póno
agápi san to vrácho makriá su den ipárcho
Esí apomakrínese ki egó ta chéria anigo
ki i skiá mu aplónete gia na s’angiksi lígo
Ma ute aftó se sigkini tin pláti mu girízis
ómos diathéto ipomoní pu esí de ti gnorízis
Me níkise i anágki mu na zo gia séna móno
de lígise i agápi mu apsífise ton póno
agápi san to vrácho makriá su den ipárcho
|
