|
Ποιο απ’ τα δυο πρόσωπά σου
θα φορέσεις πριν να έρθω να σε δω
Το θυμό του δαίμονα σου,
ή του αγγέλου σου το γέλιο, απορώ
Οι διαθέσεις σου αλλάζουν
χίλια χρώματα στης μέρας τη ροή
σαν ενέδρες με τρομάζουν
και με τρέπουν όπως – όπως σε φυγή
Ας μου τάζουν το σύμπαν
προτιμώ ένα χάος με σένα
Κάνεις λάθος μου είπαν
μα δεν άκουσα φως μου κανέναν.
Ένα χάος με σένα
η ζωή μου γλυκιά σκοτοδίνη
στο γκρεμό δίχως φρένα
μ’ οδηγείς κι έχω εγώ κάθε ευθύνη
Ποιο απ’ τα δυο πρόσωπά σου
την αλήθεια μας ν’ αντέξει προσπαθεί
Τ’ άδικα ξεσπάσματά σου
ή τα «ναι» που λες απλά γι’ αποφυγή
Στην υπόθεσή μας θύμα
ή σα δράστης θέλεις πια να εμφανιστείς
Τελευταίο είσαι βήμα
στο γκρεμό μου ή Θεός από μηχανής
Ας μου τάζουν το σύμπαν
προτιμώ ένα χάος με σένα
Κάνεις λάθος μου είπαν
μα δεν άκουσα φως μου κανέναν.
Ένα χάος με σένα
η ζωή μου γλυκιά σκοτοδίνη
στο γκρεμό δίχως φρένα
μ’ οδηγείς κι έχω εγώ κάθε ευθύνη
|
Pio ap’ ta dio prósopá su
tha forésis prin na értho na se do
To thimó tu demona su,
í tu angélu su to gélio, aporó
I diathésis su allázun
chília chrómata stis méras ti roí
san enédres me tromázun
ke me trépun ópos – ópos se figí
As mu tázun to síban
protimó éna cháos me séna
Kánis láthos mu ipan
ma den ákusa fos mu kanénan.
Έna cháos me séna
i zoí mu glikiá skotodíni
sto gkremó díchos fréna
m’ odigis ki écho egó káthe efthíni
Pio ap’ ta dio prósopá su
tin alíthia mas n’ antéksi prospathi
T’ ádika ksespásmatá su
í ta «ne» pu les aplá gi’ apofigí
Stin ipóthesí mas thíma
í sa drástis thélis pia na emfanistis
Telefteo ise víma
sto gkremó mu í Theós apó michanís
As mu tázun to síban
protimó éna cháos me séna
Kánis láthos mu ipan
ma den ákusa fos mu kanénan.
Έna cháos me séna
i zoí mu glikiá skotodíni
sto gkremó díchos fréna
m’ odigis ki écho egó káthe efthíni
|
