Κι απόψε βρέχει κλαίει ο ουρανός
Μαζί μου τα ‘χει κι απόψε ο Θεός
που δε σου είπα όσα είχα να σου πω
Τώρα στα λέω έστω κι από ‘δω
Και με πιάνουν τα κλάματα
Πετάω πράγματα για μια στιγμή κακού
Εσύ τώρα να ‘σαι αλλού
Και με πιάνουν τα κλάματα
Πετάω πράγματα και συ να εισ’ αλλού
σε κάποια άκρη τ’ ουρανού
Λίγα ζητούσες μα έδινες πολλά
μα τι σου λέω τώρα είν’ αργά
Το σπίτι άδειο μπουκάλια γιατρειάς
κι απόψε νύχτα, νύχτα μοναξιάς
Κι αν δε σου είπα όσα είχα να σου πω
τώρα στα λέω έστω και από ‘δω
|
Ki apópse vréchi klei o uranós
Mazí mu ta ‘chi ki apópse o Theós
pu de su ipa ósa icha na su po
Tóra sta léo ésto ki apó ‘do
Ke me piánun ta klámata
Petáo prágmata gia mia stigmí kaku
Esí tóra na ‘se allu
Ke me piánun ta klámata
Petáo prágmata ke si na is’ allu
se kápia ákri t’ uranu
Líga zituses ma édines pollá
ma ti su léo tóra in’ argá
To spíti ádio bukália giatriás
ki apópse níchta, níchta monaksiás
Ki an de su ipa ósa icha na su po
tóra sta léo ésto ke apó ‘do
|