Με το φθινόπωρο να ‘ρθεις,
μαζί με το Σεπτέμβρη,
ακόμα τώρα, είναι νωρίς,
πονάει το καλοκαίρι.
Να μπεις στις πρώτες τις βροχές,
να πέσεις με τα φύλλα,
να κλείσουν λίγο οι πληγές,
να φύγει η ανατριχίλα.
Δε θα μπορέσω.
Δε θα τρέξω να προλάβω.
Αν δεν αντέξεις, μάτια μου.
Θα καταλάβω.
Με το φθινόπωρο να ‘ρθεις,
που ανοίγουν τα σχολεία,
που ψάχνεις κάπου να κρυφτείς,
απ’ τη μελαγχολία.
Να κρυώσει λίγο η θάλασσα,
να ξεπλυθεί τ’ αλάτι.
Κι ο Αύγουστος που χάλασα,
να σβήσει από το χάρτη.
Δε θα μπορέσω.
Δε θα τρέξω να προλάβω.
Αν δεν αντέξεις, μάτια μου.
Θα καταλάβω.
|
Me to fthinóporo na ‘rthis,
mazí me to Septémvri,
akóma tóra, ine norís,
ponái to kalokeri.
Na bis stis prótes tis vrochés,
na pésis me ta fílla,
na klisun lígo i pligés,
na fígi i anatrichíla.
De tha boréso.
De tha trékso na prolávo.
An den antéksis, mátia mu.
Tha katalávo.
Me to fthinóporo na ‘rthis,
pu anigun ta scholia,
pu psáchnis kápu na kriftis,
ap’ ti melagcholía.
Na kriósi lígo i thálassa,
na kseplithi t’ aláti.
Ki o Avgustos pu chálasa,
na svísi apó to chárti.
De tha boréso.
De tha trékso na prolávo.
An den antéksis, mátia mu.
Tha katalávo.
|