|
Πες μου στο κορμί μου πως αφήνεις
το σημάδι του σκορπιού
και τις νύχτες πως με δένεις
μέσα στη φλόγα του φιλιού.
Πως ζητάς να με διαλύσεις
στο βυθό της λογικής σου
εκτονώνεις σκόρπιες συνειδήσεις.
Φτάνει, στην αβέβαιη σκιά σου
τα κομμάτια μου σκορπάς
κι όλο στάζει το άρωμά σου
από το αίμα της καρδιάς.
Κι αν υπάρχω θα με σβήσεις
μα εγώ που ζω για σένα
σου φωνάζω μείνε, μη μ’ αφήσεις.
Κι εγώ σε ριψοκίνδυνα περάσματα,
απάνω σε συντρίμμια και χαλάσματα…
Νεκρός ή ζωντανός
εσένα θα ζητάω
σαν να ‘μουνα σκορπιός
σε φλόγες τριγυρνάω.
Νεκρός ή ζωντανός
εσένα θα ζητάω
γιατί είσαι εσύ το μόνο που αγαπάω.
Κοίτα με αγγίζεις και μ’ αφήνεις
το σημάδι του σκορπιού
είσαι θάνατος κι αγάπη
είσαι το τέρμα του ουρανού.
Πόσο πάθος θα κρατήσεις
μες στο ψέμα της ψυχής σου
θα χωρέσω αν θέλεις να με κλείσεις.
|
Pes mu sto kormí mu pos afínis
to simádi tu skorpiu
ke tis níchtes pos me dénis
mésa sti flóga tu filiu.
Pos zitás na me dialísis
sto vithó tis logikís su
ektonónis skórpies sinidísis.
Ftáni, stin avévei skiá su
ta kommátia mu skorpás
ki ólo stázi to áromá su
apó to ema tis kardiás.
Ki an ipárcho tha me svísis
ma egó pu zo gia séna
su fonázo mine, mi m’ afísis.
Ki egó se ripsokíndina perásmata,
apáno se sintrímmia ke chalásmata…
Nekrós í zontanós
eséna tha zitáo
san na ‘muna skorpiós
se flóges trigirnáo.
Nekrós í zontanós
eséna tha zitáo
giatí ise esí to móno pu agapáo.
Kita me angizis ke m’ afínis
to simádi tu skorpiu
ise thánatos ki agápi
ise to térma tu uranu.
Póso páthos tha kratísis
mes sto pséma tis psichís su
tha choréso an thélis na me klisis.
|
