Είσαι ελεύθερη, χαρούμενη, παιδί
σαν τον στρατιώτη είσαι ντυμένη στα λαδί,
είσ’ ότι πάντοτε περίμενα πως θα `χω
και το Θεό ευχαριστώ γιατί υπάρχω.
Είσαι το πρώτο μου χαρούμενο πρωί,
είσ’ η ζωή, εισ’ η καινούργια μου η ζωή,
είσαι το τέλος το χαμένο το γερό μου,
και ο σκοπός στο θολωμένο το μυαλό μου.
Με τρελαίνει, με τρελαίνει, με τρελαίνει,
η αγάπη που σου έχω τη ζωή μου μαθαίνει,
με τρελαίνει.
Είσαι αισιόδοξη, απρόβλεπτη, παιδί
εισ’ ότι πιο όμορφο ποτέ μου έχω δει,
είσαι η τύχη μου που δε θα με αφήσει,
γιατί για λίγο έστω δίπλα σου έχω ζήσει.
Είσ’ η αγάπη που γνωρίσαμε μαζί,
η αφορμή που με πηγαίνει, που με ζει,
και στο βαθύ μου, η πνοή είσαι τ’ όνειρό μου,
η μουσική στο ζωηρότερο χορό μου.
Με τρελαίνει, με τρελαίνει, με τρελαίνει,
η αγάπη που σου έχω τη ζωή μου μαθαίνει,
με τρελαίνει.
|
Ise eleftheri, charumeni, pedí
san ton stratióti ise ntiméni sta ladí,
is’ óti pántote perímena pos tha `cho
ke to Theó efcharistó giatí ipárcho.
Ise to próto mu charumeno pri,
is’ i zoí, is’ i kenurgia mu i zoí,
ise to télos to chaméno to geró mu,
ke o skopós sto tholoméno to mialó mu.
Me treleni, me treleni, me treleni,
i agápi pu su écho ti zoí mu matheni,
me treleni.
Ise esiódoksi, apróvlepti, pedí
is’ óti pio ómorfo poté mu écho di,
ise i tíchi mu pu de tha me afísi,
giatí gia lígo ésto dípla su écho zísi.
Is’ i agápi pu gnorísame mazí,
i aformí pu me pigeni, pu me zi,
ke sto vathí mu, i pnoí ise t’ óniró mu,
i musikí sto zoirótero choró mu.
Me treleni, me treleni, me treleni,
i agápi pu su écho ti zoí mu matheni,
me treleni.
|