|
Με τσιγάρα βαριά
και φτερό την καρδιά
πάντα φεύγω,
σαν μεγάλο παιδί
που τα πάντα έχει δει..
λες κι είναι έργο.
Με αλλαγμένη φωνή
μη ντραπώ και φανεί
ψιθυρίζω,
και φυσώ τον καπνό..
με μια δόση θυμό
που ποτέ, μα ποτέ
δεν τελειώνω ό,τι αρχίζω.
Κι είναι οι δρόμοι υγροί
τι κατάλαβαν
τι από μένα,
λες και τα μυστικά
τα κρατούσα κρυφά
για να μείνουν κρυμμένα.
Με τσιγάρα βαριά
μια βουτιά στα βαθιά
κι επιπλέω,
κι ας μην είναι σωστό,
πάντα ό,τι σκεφτώ
θα το λέω.
Με αλλαγμένη φωνή
τεντωμένο σκοινί
να βαδίσω,
και τραβώ τον καπνό
με μια δόση θυμό
που ποτέ δεν μπορώ
όσα θέλω να αρχίσω.
Κι είναι οι δρόμοι υγροί
τι κατάλαβαν
τι από μένα,
λες και τα μυστικά
τα κρατούσα κρυφά
για να μείνουν κρυμμένα.
|
Me tsigára variá
ke fteró tin kardiá
pánta fevgo,
san megálo pedí
pu ta pánta échi di..
les ki ine érgo.
Me allagméni foní
mi ntrapó ke fani
psithirízo,
ke fisó ton kapnó..
me mia dósi thimó
pu poté, ma poté
den telióno ó,ti archízo.
Ki ine i drómi igri
ti katálavan
ti apó ména,
les ke ta mistiká
ta kratusa krifá
gia na minun krimména.
Me tsigára variá
mia vutiá sta vathiá
ki epipléo,
ki as min ine sostó,
pánta ó,ti skeftó
tha to léo.
Me allagméni foní
tentoméno skiní
na vadíso,
ke travó ton kapnó
me mia dósi thimó
pu poté den boró
ósa thélo na archíso.
Ki ine i drómi igri
ti katálavan
ti apó ména,
les ke ta mistiká
ta kratusa krifá
gia na minun krimména.
|
