Στο περιβολάκι
μπρος στην εκκλησιά
έμοιαζες πουλάκι
σ’ άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι
κράταγες στο χέρι
κι έλεγες: “Ραβί
σώσε μας και πάλι”
Ήτανε Μεγάλη
Παρασκευή
Νύχτες κι άλλες νύχτες
γύρισε η χρονιά
του πολέμου οι δείχτες
σήμαναν εννιά
κι είδαμε να βγαίνει
μ’ όψη κολασμένη
μέσα απ’το κλουβί
το φριχτό τσακάλι
Ήτανε Μεγάλη
Παρασκευή
Τα παιδιά φευγάτα
έρμα τα χωριά
πάλευαν τα νιάτα
για τη λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο
να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή με
σκυφτό κεφάλι
Ήτανε Μεγάλη
Παρασκευή
|
Sto perivoláki
bros stin ekklisiá
émiazes puláki
s’ ágria fillosiá
diósmo ki agiokéri
krátages sto chéri
ki éleges: “Raví
sóse mas ke páli”
Ήtane Megáli
Paraskeví
Níchtes ki álles níchtes
girise i chroniá
tu polému i dichtes
símanan enniá
ki idame na vgeni
m’ ópsi kolasméni
mésa ap’to kluví
to frichtó tsakáli
Ήtane Megáli
Paraskeví
Ta pediá fevgáta
érma ta choriá
pálevan ta niáta
gia ti lefteriá
ki ótan írtha lígo
na se do prin fígo
ékleges vuví me
skiftó kefáli
Ήtane Megáli
Paraskeví
|