Μια φορά κι έναν καιρό,
στον κόσμο το σκληρό
που μου ‘ταξαν να ζω,
της αγάπης το μαχαίρι,
μ’ έκοψε βαθιά, με πλήγωσε βαριά,
δικό σου ήτανε το χέρι,
δική σου η μαχαιριά.
Κι ήμουνα παιδί μικρό,
σα νερό καθαρό, δροσερό,
μια πηγή για να πιεις,
τα φιλιά να γευτείς, να γιατρευτείς,
κι ήμουνα παιδί μικρό,
σα νερό καθαρό, δροσερό,
μια βροχή να πλυθείς,
ουρανούς της ψυχής να ονειρευτείς,
λόγια του καημού να ορκιστείς.
Μια φορά κι έναν καιρό,
δεν ήταν τυχερό,
χαρά κι εγώ να βρω,
της αγάπης το φεγγάρι
ρίχνει τα χαρτιά, κληρώνει χωρισμό,
δικό σου ήτανε το ζάρι
κι ο άσος ο καρώ.
Κι ήμουνα παιδί μικρό,
σα νερό καθαρό, δροσερό,
μια πηγή για να πιεις,
τα φιλιά να γευτείς, να γιατρευτείς,
κι ήμουνα παιδί μικρό,
σα νερό καθαρό, δροσερό,
μια βροχή να πλυθείς,
ουρανούς της ψυχής να ονειρευτείς,
λόγια του καημού να ορκιστείς.
|
Mia forá ki énan keró,
ston kósmo to skliró
pu mu ‘taksan na zo,
tis agápis to macheri,
m’ ékopse vathiá, me plígose variá,
dikó su ítane to chéri,
dikí su i macheriá.
Ki ímuna pedí mikró,
sa neró katharó, droseró,
mia pigí gia na piis,
ta filiá na geftis, na giatreftis,
ki ímuna pedí mikró,
sa neró katharó, droseró,
mia vrochí na plithis,
uranus tis psichís na onireftis,
lógia tu kaimu na orkistis.
Mia forá ki énan keró,
den ítan ticheró,
chará ki egó na vro,
tis agápis to fengári
ríchni ta chartiá, kliróni chorismó,
dikó su ítane to zári
ki o ásos o karó.
Ki ímuna pedí mikró,
sa neró katharó, droseró,
mia pigí gia na piis,
ta filiá na geftis, na giatreftis,
ki ímuna pedí mikró,
sa neró katharó, droseró,
mia vrochí na plithis,
uranus tis psichís na onireftis,
lógia tu kaimu na orkistis.
|