Νικημένοι απ’ το πάθος και οι δύο
συναντιόμαστε κλεφτά τις νύχτες
και ο χρόνος μοιάζει ασήκωτο φορτίο
στο ρολόι σου κοιτάς τους δείχτες
Μείνε, για λίγο ακόμα μείνε
τα δικά σου σημάδια να τ’ αφήσεις στο στρώμα
για λίγο ακόμα, μείνε
Μείνε, για λίγο ακόμα μείνε
με φιλιά σκότωσέ με, να μη μπω σ’ άλλο σώμα
για λίγο ακόμα, μείνε
Με κοιτάζεις με τα μάτια πονεμένα
και μ’ αγγίζεις μ’ ένα φοβισμένο χάδι
Σαν καράβια και οι δυο ναυαγισμένα
στο βυθό της αμαρτίας κάθε βράδυ
|
Nikiméni ap’ to páthos ke i dío
sinantiómaste kleftá tis níchtes
ke o chrónos miázi asíkoto fortío
sto rolói su kitás tus dichtes
Mine, gia lígo akóma mine
ta diká su simádia na t’ afísis sto stróma
gia lígo akóma, mine
Mine, gia lígo akóma mine
me filiá skótosé me, na mi bo s’ állo sóma
gia lígo akóma, mine
Me kitázis me ta mátia poneména
ke m’ angizis m’ éna fovisméno chádi
San karávia ke i dio nafagisména
sto vithó tis amartías káthe vrádi
|