Βάζω δέκα στην καρδιά μου, βάζω δέκα στο μυαλό μου,
μείον είκοσι όμως βάζω στον τρελό εγωισμό μου,
που μου λέει να σε ξεχάσω, όλο με υπονομεύει,
γιατί λέει μεγάλα λόγια, λόγια που δεν τα πιστεύει.
Είσαι μία μελανιά στο σώμα,
μια πληγή που με πονάει ακόμα,
μια γλυκιά δαγκωματιά στα χείλη,
και σημάδι που δε σβήνει.
Πάλι αόρατες παγίδες με κρατούν φυλακισμένο,
μα έλα που σε αγαπάω κι αντιδρώ και επιμένω,
προσπαθώ να αποδράσω απ’ της μοναξιάς το βάλτο,
γιατί λείπεις κι η ζωή μου έχει γίνει άνω κάτω.
Είσαι μία μελανιά στο σώμα,
μια πληγή που με πονάει ακόμα,
μια γλυκιά δαγκωματιά στα χείλη,
και σημάδι που δε σβήνει.
|
Oázo déka stin kardiá mu, vázo déka sto mialó mu,
mion ikosi ómos vázo ston treló egismó mu,
pu mu léi na se ksecháso, ólo me iponomevi,
giatí léi megála lógia, lógia pu den ta pistevi.
Ise mía melaniá sto sóma,
mia pligí pu me ponái akóma,
mia glikiá dagkomatiá sta chili,
ke simádi pu de svíni.
Páli aórates pagides me kratun filakisméno,
ma éla pu se agapáo ki antidró ke epiméno,
prospathó na apodráso ap’ tis monaksiás to válto,
giatí lipis ki i zoí mu échi gini áno káto.
Ise mía melaniá sto sóma,
mia pligí pu me ponái akóma,
mia glikiá dagkomatiá sta chili,
ke simádi pu de svíni.
|