Πολλές φορές το `χω σκεφτεί
πως είναι δύσκολο πολύ
να συνεχίσουμε παρέα την ζωή μας,
πικρό νερό, πικρό ψωμί
και στενοχώριες στην γραμμή,
την φαρμακώνουν την αγάπη την δική μας.
Μέρα νύχτα με το δάκρυ,
πώς να ζήσει τέτοια αγάπη.
Οι πιο σκληρές ανηφοριές
κι οι πιο μεγάλες συμφορές
τον δυσκολέψανε τον δρόμο τον δικό μας,
δεν φταις εσύ, ούτε κι εγώ,
είναι της μοίρας μα γραφτό
να μην γνωρίσουμε το γέλιο και οι δυο μας.
Μέρα νύχτα με το δάκρυ,
πώς να ζήσει τέτοια αγάπη
|
Pollés forés to `cho skefti
pos ine dískolo polí
na sinechísume paréa tin zoí mas,
pikró neró, pikró psomí
ke stenochóries stin grammí,
tin farmakónun tin agápi tin dikí mas.
Méra níchta me to dákri,
pós na zísi tétia agápi.
I pio sklirés aniforiés
ki i pio megáles simforés
ton diskolépsane ton drómo ton dikó mas,
den ftes esí, ute ki egó,
ine tis miras ma graftó
na min gnorísume to gélio ke i dio mas.
Méra níchta me to dákri,
pós na zísi tétia agápi
|