Μες στα συντρίμμια μου σε βρήκα μια στιγμή
σαν τον καθρέφτη που πετάνε το σπασμένο
μόνο που εγώ σ’ ένα κομμάτι από γυαλί
είδα ένα μέρος μιας ζωής καθρεφτισμένο
Μες στα συντρίμμια μου σε βρήκα να γελάς
και να μου λες πως μόνο εγώ είμαι το συντρίμμι
γι’ αυτό κι η κόλαση που χρόνια κουβαλάς
είμαι ο ίδιος στο δικό μου καλντερίμι
Είναι συντρίμμια στη ζωή που τ’ αγαπάς
σε μια στιγμή που η μοναξιά σου σε πληγώνει
κι όταν δεν έχεις μες στον κόσμο πού να πας
αυτά είναι οι φίλοι σου οι μεγάλοι και οι μόνοι
Μες στα συντρίμμια μου σε βρήκα να γελάς
και να μου λες πως μόνο εγώ είμαι το συντρίμμι
γι’ αυτό κι η κόλαση που χρόνια κουβαλάς
είμαι ο ίδιος στο δικό μου καλντερίμι
|
Mes sta sintrímmia mu se vríka mia stigmí
san ton kathréfti pu petáne to spasméno
móno pu egó s’ éna kommáti apó gialí
ida éna méros mias zoís kathreftisméno
Mes sta sintrímmia mu se vríka na gelás
ke na mu les pos móno egó ime to sintrímmi
gi’ aftó ki i kólasi pu chrónia kuvalás
ime o ídios sto dikó mu kalnterími
Ine sintrímmia sti zoí pu t’ agapás
se mia stigmí pu i monaksiá su se pligóni
ki ótan den échis mes ston kósmo pu na pas
aftá ine i fíli su i megáli ke i móni
Mes sta sintrímmia mu se vríka na gelás
ke na mu les pos móno egó ime to sintrímmi
gi’ aftó ki i kólasi pu chrónia kuvalás
ime o ídios sto dikó mu kalnterími
|