|
Δρόμοι σαν σπαθιά κόβουνε τη γη
δρόμοι άγνωστοι μεγάλοι και στενοί
την ιστορία μας τη γράφουμε σ’ αυτούς
μιας ζωής περνάμε τους καημούς
Μες το δρόμο κι οι βροχές μας βρίσκουν
μες το δρόμο τρώμε το πικρό ψωμί μας
μες το δρόμο βήμα βήμα μπρος
κι όλο πιο κλειστός ο ουρανός
Πόσοι άνθρωποι γεννιούνται και γερνούν
τον έρωτα συναντούν το φόβο πολεμούν
ανταμώνουν έθνη και φυλές
κάνουν μοιρασιά σε πίκρες σε χαρές
Μες το δρόμο όνειρα φυτεύουν
μες το δρόμο τους προφταίνει η νύχτα
μες το δρόμο βήμα βήμα μπρος
κι όλο πιο κλειστός ο ουρανός
Στη γκρίζα άσφαλτο που λιώνει σαν κερί
κάτω απ’του ήλιου το φιλί
σβήνουν καρδιές κι ελπίδες και στρατοί σκορπάν
κι η ώρα δώδεκα χτυπάν
Μες το δρόμο πόσα όνειρα φυτεύουν
μες το δρόμο πάντα τους προφταίνει η νύχτα
μες το δρόμο βήμα βήμα μπρος
κι όλο πιο κλειστός ο ουρανός
|
Drómi san spathiá kóvune ti gi
drómi ágnosti megáli ke steni
tin istoría mas ti gráfume s’ aftus
mias zoís pernáme tus kaimus
Mes to drómo ki i vrochés mas vrískun
mes to drómo tróme to pikró psomí mas
mes to drómo víma víma bros
ki ólo pio klistós o uranós
Pósi ánthropi genniunte ke gernun
ton érota sinantun to fóvo polemun
antamónun éthni ke filés
kánun mirasiá se píkres se charés
Mes to drómo ónira fitevun
mes to drómo tus profteni i níchta
mes to drómo víma víma bros
ki ólo pio klistós o uranós
Sti gkríza ásfalto pu lióni san kerí
káto ap’tu íliu to filí
svínun kardiés ki elpídes ke strati skorpán
ki i óra dódeka chtipán
Mes to drómo pósa ónira fitevun
mes to drómo pánta tus profteni i níchta
mes to drómo víma víma bros
ki ólo pio klistós o uranós
|
