Μέσα στη βαρυχειμωνιά,
μέσα στ’ άγριο ξεροβόρι
άδικα μην ξενυχτάς
και την πόρτα μου χτυπάς,
πικραμένο μου αγόρι.
Κάνε την καρδιά σου πέτρα
κι άλλη κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Τα παλιά μας ξέχασέ τα
και μη με κατηγορήσεις.
Έτσι είναι η ζωή,
μην το παίρνεις προσβολή,
όμορφό μου παλικάρι.
Της γυναίκας η καρδιά
δε γυρίζει στα παλιά,
όταν βρει καινούργια αγκάλη.
Μην αφήνεις τη βροχή
δίχως λόγο να σε δέρνει.
Πάρ’ το απόφαση κι εσύ
ότι πια δεν ξαναζεί
η αγάπη όταν πεθαίνει.
Κάνε την καρδιά σου πέτρα
κι άλλη κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Τα παλιά μας ξέχασέ τα
και μη με κατηγορήσεις.
Έτσι είναι η ζωή,
μην το παίρνεις προσβολή,
όμορφό μου παλικάρι.
Της γυναίκας η καρδιά
δε γυρίζει στα παλιά,
όταν βρει καινούργια αγκάλη
|
Mésa sti varichimoniá,
mésa st’ ágrio kserovóri
ádika min ksenichtás
ke tin pórta mu chtipás,
pikraméno mu agóri.
Káne tin kardiá su pétra
ki álli kita n’ agapísis.
Ta paliá mas kséchasé ta
ke mi me katigorísis.
Έtsi ine i zoí,
min to pernis prosvolí,
ómorfó mu palikári.
Tis ginekas i kardiá
de girízi sta paliá,
ótan vri kenurgia agkáli.
Min afínis ti vrochí
díchos lógo na se dérni.
Pár’ to apófasi ki esí
óti pia den ksanazi
i agápi ótan petheni.
Káne tin kardiá su pétra
ki álli kita n’ agapísis.
Ta paliá mas kséchasé ta
ke mi me katigorísis.
Έtsi ine i zoí,
min to pernis prosvolí,
ómorfó mu palikári.
Tis ginekas i kardiá
de girízi sta paliá,
ótan vri kenurgia agkáli
|