Μέσα στη νύχτα, μέσα στη νύχτα
βαδίζω και παραμιλώ,
που να ‘σαι τώρα, γλυκιά μου αγάπη,
να μου γλυκάνεις τον καημό, ωχ,
και σαν και πρώτα, στην αγκαλιά σου
να πέσω να ξεκουραστώ.
Μέσα στη νύχτα, μέσα στη νύχτα,
χωρίς καμιά παρηγοριά,
σβήνουν τ’ αστέρια και το φεγγάρι,
σβήνει κι η δόλια μου καρδιά, αχ,
και σε λιγάκι θα ξημερώσει
χωρίς καμιά παρηγοριά.
|
Mésa sti níchta, mésa sti níchta
vadízo ke paramiló,
pu na ‘se tóra, glikiá mu agápi,
na mu glikánis ton kaimó, och,
ke san ke próta, stin agkaliá su
na péso na ksekurastó.
Mésa sti níchta, mésa sti níchta,
chorís kamiá parigoriá,
svínun t’ astéria ke to fengári,
svíni ki i dólia mu kardiá, ach,
ke se ligáki tha ksimerósi
chorís kamiá parigoriá.
|