|
Όπως τα άφησες, έχουνε μείνει.
Πιοτό, φαντάσματα και νικοτίνη.
Κι εγώ στον κόσμο μου, παραδομένος,
κλειστά παράθυρα και μεθυσμένος.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
φωτογραφίες σου παντού
κι ο ουρανός ταβάνι.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
ούτε το χέρι του θεού
για να σωθώ δε φτάνει.
Όπως τα άφησες, έχουνε μείνει.
Κι ένα παράπονο, που δε μ’ αφήνει.
Ψυχή και σώμα μου, τραυματισμένο
κι ένα ερείπιο, μυαλό καμένο.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
φωτογραφίες σου παντού
κι ο ουρανός ταβάνι.
Μέσα στο σπίτι του τρελού,
ούτε το χέρι του θεού
για να σωθώ δε φτάνει.
|
Όpos ta áfises, échune mini.
Piotó, fantásmata ke nikotíni.
Ki egó ston kósmo mu, paradoménos,
klistá paráthira ke methisménos.
Mésa sto spíti tu trelu,
fotografíes su pantu
ki o uranós taváni.
Mésa sto spíti tu trelu,
ute to chéri tu theu
gia na sothó de ftáni.
Όpos ta áfises, échune mini.
Ki éna parápono, pu de m’ afíni.
Psichí ke sóma mu, trafmatisméno
ki éna eripio, mialó kaméno.
Mésa sto spíti tu trelu,
fotografíes su pantu
ki o uranós taváni.
Mésa sto spíti tu trelu,
ute to chéri tu theu
gia na sothó de ftáni.
|
