Και σ’ είδα πάλι χθες
και σ’ είδα πάλι χθες,
μετά από τόσα χρόνια χωρισμό,
και δίχως να το θέλω ή να το θες,
ένιωσα του έρωτας μας το σεισμό,
μετά από τόσα χρόνια χωρισμό.
Και σ’ είδα ξαφνικά,
κι όλα τα μυστικά
που έκρυβα απ’ τον κάθε μου δεσμό,
ξανάρθαν μες στο νου μου βιαστικά,
μαζί με του έρωτα μας το σεισμό,
μετά από τόσα χρόνια χωρισμό.
Και σκέφτομαι
γιατί εξακολουθούμε
να ζούμε χωριστά,
αφού η ματιά σου μου είπε
πως μπορούμε
να υποχωρήσουμε
στη μοίρα μας μπροστά.
Τη μοίρα μας αυτή,
που μέσα μας καυτή,
κρατάει του χωρισμού μας τον καημό,
γιατί πρέπει να ένιωσες κι εσύ
τον ίδιο που ένιωσα κι εγώ σεισμό,
μετά από τόσα χρόνια χωρισμό.
|
Ke s’ ida páli chthes
ke s’ ida páli chthes,
metá apó tósa chrónia chorismó,
ke díchos na to thélo í na to thes,
éniosa tu érotas mas to sismó,
metá apó tósa chrónia chorismó.
Ke s’ ida ksafniká,
ki óla ta mistiká
pu ékriva ap’ ton káthe mu desmó,
ksanárthan mes sto nu mu viastiká,
mazí me tu érota mas to sismó,
metá apó tósa chrónia chorismó.
Ke skéftome
giatí eksakoluthume
na zume choristá,
afu i matiá su mu ipe
pos borume
na ipochorísume
sti mira mas brostá.
Ti mira mas aftí,
pu mésa mas kaftí,
kratái tu chorismu mas ton kaimó,
giatí prépi na énioses ki esí
ton ídio pu éniosa ki egó sismó,
metá apó tósa chrónia chorismó.
|