Δε δίνω βάση εγώ στα θαύματα
ούτε σε κόλπα μαγικά
μετράω τον κόσμο με τα τραύματα
και γεγονότα τραγικά.
Δεν έχω τίτλους και μονόγραμμα
να πουληθώ στην αγορά,
είμαι ακόμα στο οδόφραγμα
πλάι σε τέσσερα μωρά.
Δίνω εδώ μια μάχη άνιση
με ξόρκια και αστερισμούς
και με παιδεύει αυτή η άνοιξη
σαν της Πυθίας τους χρησμούς.
Δε με τρομάζουνε οι ρήτορες
που φτύνουν όρκους ιερούς,
μ’ έσπειραν άξιοι γεννήτορες
σ’ αυτούς τους δίσεκτους καιρούς.
Κρατάω στο χέρι μου αντίδωρο,
του έρωτά σου την κραυγή
και το παιδί που έχω μέσα μου
ψάχνει μια έξοδο να βγει.
Δίνω εδώ μια μάχη άνιση
με ξόρκια και αστερισμούς
και με παιδεύει αυτή η άνοιξη
σαν της Πυθίας τους χρησμούς
|
De díno vási egó sta thafmata
ute se kólpa magiká
metráo ton kósmo me ta trafmata
ke gegonóta tragiká.
Den écho títlus ke monógramma
na pulithó stin agorá,
ime akóma sto odófragma
plái se téssera morá.
Díno edó mia máchi ánisi
me ksórkia ke asterismus
ke me pedevi aftí i ániksi
san tis Pithías tus chrismus.
De me tromázune i rítores
pu ftínun órkus ierus,
m’ éspiran áksii gennítores
s’ aftus tus dísektus kerus.
Kratáo sto chéri mu antídoro,
tu érotá su tin kravgí
ke to pedí pu écho mésa mu
psáchni mia éksodo na vgi.
Díno edó mia máchi ánisi
me ksórkia ke asterismus
ke me pedevi aftí i ániksi
san tis Pithías tus chrismus
|