Ήσουνα για μένα πάντα μύθος
έτρεχες αντίθετα απ’ το πλήθος
χείμαροι φιλιά στη στάση άμυνα
και άμυνα δεν είχα ούτε μια
Στο σταθμό του μετρό
μου `χες πει σ’ αγαπώ
και πως ήμουν εγώ
τελευταία σου στάση
τώρα λείπεις καιρό
κι έιναι ξέρεις σκληρό
που κι εσύ σαν μετρό
μ’ έχεις πια προσπεράσει
Σ’ όλη την πορεία με κοιτούσες
μου ‘σφιγγες το χέρι και σιωπούσες
μίλαγε η ψυχή, μίλαγε η ψυχή, μίλαγε η ψυχή
και στον υπόγειο πέφτανε τ’ αστέρια σαν βροχή
Στο σταθμό του μετρό
μου ‘χες πει σ’ αγαπώ
και πως ήμουν εγώ
τελευταία σου στάση
τώρα λείπεις καιρό
κι έιναι ξέρεις σκληρό
που κι εσύ σαν μετρό
μ’ έχεις πια προσπεράσει
Σ’ όλη την πορεία με κοιτούσες
μου ‘σφιγγες το χέρι και σιωπούσες
|
Ήsuna gia ména pánta míthos
étreches antítheta ap’ to plíthos
chimari filiá sti stási ámina
ke ámina den icha ute mia
Sto stathmó tu metró
mu `ches pi s’ agapó
ke pos ímun egó
teleftea su stási
tóra lipis keró
ki éine kséris skliró
pu ki esí san metró
m’ échis pia prosperási
S’ óli tin poria me kituses
mu ‘sfinges to chéri ke siopuses
mílage i psichí, mílage i psichí, mílage i psichí
ke ston ipógio péftane t’ astéria san vrochí
Sto stathmó tu metró
mu ‘ches pi s’ agapó
ke pos ímun egó
teleftea su stási
tóra lipis keró
ki éine kséris skliró
pu ki esí san metró
m’ échis pia prosperási
S’ óli tin poria me kituses
mu ‘sfinges to chéri ke siopuses
|