Τα τέλεια τα μαχαίρια μου
κουβέντες να περνάω,
τα άγρια περιστέρια μου
στις πίστες ξαμολάω,
ξέρω την υδρόγειο
απ’ το παλιό γαμώτο,
η φτώχεια στο υπόγειο
κι οι εκλεκτοί στον πρώτο.
Μέχρι να γεννηθεί ο τρελός να μας τακτοποιήσει,
ο κόσμος θα `ναι αμαρτωλός σ’ Ανατολή και Δύση,
μέχρι να γεννηθεί ο τρελός που θα μας φέρει αντάμα,
έχει θυμώσει κι ο Θεός, δεν κάνει άλλο θαύμα.
Στου κόσμου την περιστροφή
μια ζαλάδα μένει,
που όλο και χάνουμε επαφή
μέσα στους ξένους ξένοι,
κι ενώ ο Χριστός γεννήθηκε πριν δυο χιλιάδες χρόνια,
το αίμα του ξαναχύθηκε στα σέρβικα μπαλκόνια.
Μέχρι να γεννηθεί ο τρελός να μας τακτοποιήσει,
ο κόσμος θα `ναι αμαρτωλός σ’ Ανατολή και Δύση,
μέχρι να γεννηθεί ο τρελός που θα μας φέρει αντάμα,
έχει θυμώσει κι ο Θεός, δεν κάνει άλλο θαύμα.
|
Ta télia ta macheria mu
kuvéntes na pernáo,
ta ágria peristéria mu
stis pístes ksamoláo,
kséro tin idrógio
ap’ to palió gamóto,
i ftóchia sto ipógio
ki i eklekti ston próto.
Méchri na gennithi o trelós na mas taktopiísi,
o kósmos tha `ne amartolós s’ Anatolí ke Dísi,
méchri na gennithi o trelós pu tha mas féri antáma,
échi thimósi ki o Theós, den káni állo thafma.
Stu kósmu tin peristrofí
mia zaláda méni,
pu ólo ke chánume epafí
mésa stus ksénus kséni,
ki enó o Christós genníthike prin dio chiliádes chrónia,
to ema tu ksanachíthike sta sérvika balkónia.
Méchri na gennithi o trelós na mas taktopiísi,
o kósmos tha `ne amartolós s’ Anatolí ke Dísi,
méchri na gennithi o trelós pu tha mas féri antáma,
échi thimósi ki o Theós, den káni állo thafma.
|