Και τώρα που θα ζήσω μακριά απ’ τα δυο σου χέρια
και πως θα φέρω πίσω τα χαμένα καλοκαίρια
Και τώρα που θα πάω στον κόσμο αυτόν τον ξένο
που θα ’χω ν’ αγαπάω και τι θα ’χω να προσμένω
Μη φύγεις την πόρτα αυτή μη την ανοίγεις
μη φύγεις θα δεις θ’ αλλάξουμε ζωή
μη φύγεις την πόρτα αυτή μη την ανοίγεις
μη φύγεις θα γίνουν όλα απ’ την αρχή
Και τώρα που θα ζήσω μακριά απ’ τα δυο σου χέρια
και πως θα φέρω πίσω τα χαμένα καλοκαίρια
Και τώρα που θα τρέξω ποιος θα με περιμένει
την πίκρα πως θ’ αντέξω οι άνθρωποι όλοι ξένοι
Μη φύγεις την πόρτα αυτή μη την ανοίγεις
μη φύγεις θα δεις θ’ αλλάξουμε ζωή
μη φύγεις την πόρτα αυτή μη την ανοίγεις
μη φύγεις θα γίνουν όλα απ’ την αρχή
|
Ke tóra pu tha zíso makriá ap’ ta dio su chéria
ke pos tha féro píso ta chaména kalokeria
Ke tóra pu tha páo ston kósmo aftón ton kséno
pu tha ’cho n’ agapáo ke ti tha ’cho na prosméno
Mi fígis tin pórta aftí mi tin anigis
mi fígis tha dis th’ alláksume zoí
mi fígis tin pórta aftí mi tin anigis
mi fígis tha ginun óla ap’ tin archí
Ke tóra pu tha zíso makriá ap’ ta dio su chéria
ke pos tha féro píso ta chaména kalokeria
Ke tóra pu tha trékso pios tha me periméni
tin píkra pos th’ antékso i ánthropi óli kséni
Mi fígis tin pórta aftí mi tin anigis
mi fígis tha dis th’ alláksume zoí
mi fígis tin pórta aftí mi tin anigis
mi fígis tha ginun óla ap’ tin archí
|