Πες μου τι είναι πάλι,
τι να `ναι αυτό,
που το μυαλό σου τώρα μακριά το ταξιδεύει,
δεν έχω λέξη πλέον να σου το πω,
εικόνες κι ο έρωτας μου μ’ έχουνε σημαδέψει.
Μη φοβάσαι μωρό μου,
θα σε σκέφτομαι όπου να `ναι,
μη φοβάσαι μικρό μου,
η νυχτιά μαζί θα μας πάρει μακριά.
Τα όνειρα σου πλέον κι ο πανικός,
σαν μια κενή εικόνα ή φαντασία μοιάζει,
το ξέρω πως θα είμαι βιβλίο ανοιχτό
σαν μια εφημερίδα που απ’ έξω θα `χεις μάθει.
Μη φοβάσαι μωρό μου,
θα σε σκέφτομαι όπου να `ναι,
μη φοβάσαι μικρό μου,
η νυχτιά μαζί θα μας πάρει μακριά.
|
Pes mu ti ine páli,
ti na `ne aftó,
pu to mialó su tóra makriá to taksidevi,
den écho léksi pléon na su to po,
ikónes ki o érotas mu m’ échune simadépsi.
Mi fováse moró mu,
tha se skéftome ópu na `ne,
mi fováse mikró mu,
i nichtiá mazí tha mas pári makriá.
Ta ónira su pléon ki o panikós,
san mia kení ikóna í fantasía miázi,
to kséro pos tha ime vivlío anichtó
san mia efimerída pu ap’ ékso tha `chis máthi.
Mi fováse moró mu,
tha se skéftome ópu na `ne,
mi fováse mikró mu,
i nichtiá mazí tha mas pári makriá.
|