|
Σου ‘χει τύχει ούτε να μιλάς
μοναχός σ’ ένα άδειο κρεβάτι
και η σκέψη με τρέλες γεμάτη
μη μη γελάς
Σου ‘χει τύχει ποτέ να μιλάς
και να χάνεσαι μέσα στα αστέρια
να σου καίει τα τσιγάρα τα χέρια
μη μη γελάς
Τώρα που με βλέπεις να προσπαθώ
μπροστά σου να μιλήσω
τώρα που μισώ και τον εαυτό μου
τώρα που ‘χει γίνει τρόμου ζωγραφιά το πρόσωπό μου
μη μη γελάς μη γελάς
Σου ‘χει τύχει ποτέ να μιλάς
μοναχός σ’ ένα άδειο κρεβάτι
κι η ζωή μια μεγάλη απάτη
μη γελάς
Σου ‘χει τύχει ποτέ να μιλάς
να αρχίζεις και να μη τελειώνεις
καλοκαίρι κι εσύ να κρυώνεις
μη μη γελάς
Τώρα που με βλέπεις να προσπαθώ
μπροστά σου να μιλήσω
τώρα που μισώ και τον εαυτό μου
τώρα που ‘χει γίνει τρόμου ζωγραφιά το πρόσωπό μου
μη μη γελάς μη γελάς
|
Su ‘chi tíchi ute na milás
monachós s’ éna ádio kreváti
ke i sképsi me tréles gemáti
mi mi gelás
Su ‘chi tíchi poté na milás
ke na chánese mésa sta astéria
na su kei ta tsigára ta chéria
mi mi gelás
Tóra pu me vlépis na prospathó
brostá su na milíso
tóra pu misó ke ton eaftó mu
tóra pu ‘chi gini trómu zografiá to prósopó mu
mi mi gelás mi gelás
Su ‘chi tíchi poté na milás
monachós s’ éna ádio kreváti
ki i zoí mia megáli apáti
mi gelás
Su ‘chi tíchi poté na milás
na archízis ke na mi teliónis
kalokeri ki esí na kriónis
mi mi gelás
Tóra pu me vlépis na prospathó
brostá su na milíso
tóra pu misó ke ton eaftó mu
tóra pu ‘chi gini trómu zografiá to prósopó mu
mi mi gelás mi gelás
|
