Άλλα σκεφτόμουν κι άλλα περίμενα
Όταν σε είδα εκείνο τ’ απόγευμα
Ήτανε ψέματα όλα αυτά που μου ‘χες πει
Και εγώ δε ρώτησα ούτε να μάθω γιατί
Μη γυρίσεις πάλι εδώ
Φύγε κι όπου θες να πας
Είσαι ανοιχτή πληγή και κάθε τόσο με πονάς
Πως αλλιώς να σου το πω
Τίποτα δεν αγαπάς
Βλέπεις που παραπατώ κι εσύ ακόμα με χτυπάς
Ήρθες και είπες συγγνώμη, μα είναι αργά
‘Εχω αλλάξει και κάνω προσπάθεια
Μην επιμένεις, δε γίνεται τίποτα πια
Είν’ η αγάπη σου άρρωστη και με πονά
Μη γυρίσεις πάλι εδώ
Φύγε κι όπου θες να πας
Είσαι ανοιχτή πληγή και κάθε τόσο με πονάς
Πως αλλιώς να σου το πω
Τίποτα δεν αγαπάς
Βλέπεις που παραπατώ κι εσύ ακόμα με χτυπάς
|
Άlla skeftómun ki álla perímena
Όtan se ida ekino t’ apógevma
Ήtane psémata óla aftá pu mu ‘ches pi
Ke egó de rótisa ute na mátho giatí
Mi girísis páli edó
Fíge ki ópu thes na pas
Ise anichtí pligí ke káthe tóso me ponás
Pos alliós na su to po
Típota den agapás
Olépis pu parapató ki esí akóma me chtipás
Ήrthes ke ipes singnómi, ma ine argá
‘Echo alláksi ke káno prospáthia
Min epiménis, de ginete típota pia
In’ i agápi su árrosti ke me poná
Mi girísis páli edó
Fíge ki ópu thes na pas
Ise anichtí pligí ke káthe tóso me ponás
Pos alliós na su to po
Típota den agapás
Olépis pu parapató ki esí akóma me chtipás
|