|
Περπατώ το τρίτο βήμα της φυγής,
μα το τέταρτο είναι της επιστροφής,
περπατώ το τρίτο βήμα, να σωθώ,
μα στο τέταρτο, ζωή μου, σ’ αψηφώ,
προκειμένου να πεθαίνω αργά – αργά,
θα γυρίσω, να πεθάνω μια φορά.
Είσαι ο επίγειος Θεός μου,
ψεύτικος κι αληθινός,
είσαι πυρετός και θάνατός μου,
μα, ανάσταση και φως,
μα, ανάσταση και φως.
Περπατώ το τρίτο βήμα στο κενό,
μα στο τέταρτο, γυρνάω να λυτρωθώ,
η αγάπη σου, μαγνήτης δυνατός,
με τραβάει πίσω κι ας πηγαίνω εμπρός,
προκειμένου να πεθαίνω αργά – αργά,
θα γυρίσω, να πεθάνω μια φορά.
Είσαι ο επίγειος Θεός μου,
ψεύτικος κι αληθινός,
είσαι πυρετός και θάνατός μου,
μα, ανάσταση και φως,
μα, ανάσταση και φως.
|
Perpató to tríto víma tis figís,
ma to tétarto ine tis epistrofís,
perpató to tríto víma, na sothó,
ma sto tétarto, zoí mu, s’ apsifó,
prokiménu na petheno argá – argá,
tha giríso, na petháno mia forá.
Ise o epígios Theós mu,
pseftikos ki alithinós,
ise piretós ke thánatós mu,
ma, anástasi ke fos,
ma, anástasi ke fos.
Perpató to tríto víma sto kenó,
ma sto tétarto, girnáo na litrothó,
i agápi su, magnítis dinatós,
me travái píso ki as pigeno ebrós,
prokiménu na petheno argá – argá,
tha giríso, na petháno mia forá.
Ise o epígios Theós mu,
pseftikos ki alithinós,
ise piretós ke thánatós mu,
ma, anástasi ke fos,
ma, anástasi ke fos.
|
