|
Μη με κοιτάτε που γελώ
Και που τραγούδια λέω
Τα δειλινά μελαγχολώ
Κι όταν χαράζει κλαίω
Όλοι γελάμε στη ζωή
Μα από μέσα κλαίμε
Κι οι πλούσιοι και οι φτωχοί
Έχουμε από μια πληγή
Μα όμως δεν την λέμε
Μες στο ποτάμι που κυλά
Και που το λένε πλήθος
Υπάρχουμε δράματα πολλά
Που κρύβονται συνήθως
Κάποια αγάπη μου θρηνώ
Μες στα πικρά μου γέλια
Άσπρα τα ρούχα που φορώ
Μα από καρδιά κουρέλια
|
Mi me kitáte pu geló
Ke pu tragudia léo
Ta diliná melagcholó
Ki ótan charázi kleo
Όli geláme sti zoí
Ma apó mésa kleme
Ki i plusii ke i ftochi
Έchume apó mia pligí
Ma ómos den tin léme
Mes sto potámi pu kilá
Ke pu to léne plíthos
Ipárchume drámata pollá
Pu krívonte siníthos
Kápia agápi mu thrinó
Mes sta pikrá mu gélia
Άspra ta rucha pu foró
Ma apó kardiá kurélia
|
