Μη με μαλώνεις άνοιξη
που όλο κοιτάζω πίσω,
μια θύμηση με φώναξε
και στα παλιά γυρίζω.
Κι όλο ακούω αρώματα
μυρίζω τραγουδάκια,
της θύμησης τα χρώματα
είναι πικρά στιχάκια.
Μη μου θυμώνεις που γυρνώ
μπροστά μου δεν κοιτάω,
τα περασμένα τραγουδώ
θυμάμαι και πονάω.
Κι όλο ακούω αρώματα
μυρίζω τραγουδάκια,
της θύμησης τα χρώματα
είναι πικρά στιχάκια.
Μη με πληγώνεις άνοιξη
γιατί είμαι πονεμένος
κι απ’ της αγάπης τους κριτές
αχ άνοιξη, αιώνια δικασμένος.
|
Mi me malónis ániksi
pu ólo kitázo píso,
mia thímisi me fónakse
ke sta paliá girízo.
Ki ólo akuo arómata
mirízo tragudákia,
tis thímisis ta chrómata
ine pikrá stichákia.
Mi mu thimónis pu girnó
brostá mu den kitáo,
ta perasména tragudó
thimáme ke ponáo.
Ki ólo akuo arómata
mirízo tragudákia,
tis thímisis ta chrómata
ine pikrá stichákia.
Mi me pligónis ániksi
giatí ime poneménos
ki ap’ tis agápis tus krités
ach ániksi, eónia dikasménos.
|