Χθες αργά, τι κακιά στιγμή κι αυτή
ξαφνικά πως ξεφύτρωσες εκεί
ας ήταν να ’ταν, ν’ ανοίξει η γη
ντρέπομαι να σε αντικρίσω
Καταρχάς ξέρεις πως την αγαπώ
μη ρωτάς πως το έκανα αυτό
μη με σταυρώνεις για πρώτη φορά
ήταν στιγμή αδυναμίας
Μη, μη, μη μη με προδώσεις
μη με μαρτυρήσεις μη
μη, μη μη γιατί θα φέρεις
την καταστροφή
Αν το πεις ξέρεις πως θα πληγωθεί
μην το δεις απιστία σοβαρή
φταίω δεν λέω, στο `πα και πριν
ήταν στιγμή αδυναμίας
Μη, μη, μη μη με προδώσεις
μη με μαρτυρήσεις μη
μη, μη μη γιατί θα φέρεις
την καταστροφή
|
Chthes argá, ti kakiá stigmí ki aftí
ksafniká pos ksefítroses eki
as ítan na ’tan, n’ aniksi i gi
ntrépome na se antikríso
Katarchás kséris pos tin agapó
mi rotás pos to ékana aftó
mi me stavrónis gia próti forá
ítan stigmí adinamías
Mi, mi, mi mi me prodósis
mi me martirísis mi
mi, mi mi giatí tha féris
tin katastrofí
An to pis kséris pos tha pligothi
min to dis apistía sovarí
fteo den léo, sto `pa ke prin
ítan stigmí adinamías
Mi, mi, mi mi me prodósis
mi me martirísis mi
mi, mi mi giatí tha féris
tin katastrofí
|